lunes, 31 de marzo de 2008

Poesia.




Me robas por las noches la almohada,
y me escondes el alma en cada sueño.
Enredo con mi mirida,
doy al mundo mil patadas,
y me responde a gritos.
Estoy saciada de este aire
que a diario me degrada,
ando suelta por los montes
y no encuentro mi manada.
Y en silencio canto a gritos,
si me olvidas,me derrito.
Si me dejas yo te huelo,y
vuelvo a congelarme entera.
Parece que saltan chispas al andar
cuando no tengo las ideas claras,
parece como si mi vida
se desintegrara.
Veo en ruinas este alma
que pide ser enterrada.

1 comentario:

rafa dijo...

Waaa k poesisas mas wapas mas dejaoimpresionao jejeje siesk tenias k ser kalaorreña para acer esas peazos de poesias jejeje. weno. Aki te dejo una poesia wapa pa ti k te lo mereces bsss mi niña. Algunas veces vuelo
y otras veces me arrastro a ras del suelo,
algunas veces vivo,
y otras la vida se me va con lo que escribo.
algunas veces busco un adjetivo
inspirado y posesivo que te arañe el corazón.*

Tu, que mereces la vida,
que devoras las horas y haces de esta partida
arte, poesía y no olvidas ni pierdes la razón,
y ayunas y vuelcas mi vida a base de inventarnos,
otra nueva, nueva sensación.

Yo, que miro por tus ojos,
trago tu saliva,
bebo por tu boca,
araño el aire de una tarde de otoño
para calmar tu calor,
y le robo al sol un mordisco
que se coma tu temblor,
poderoso diamante, tu,
yo, joyero orgulloso
presumido y rompedor.

Y ahora me río,
ahora me hundo en mi agonía
de tardes enteras,
de aislarme por la tristeza de tu ausencia,
del constante dolor de mirar tu foto
y no poder besar tu boca,
ni ahogarme en el agua salada
de tus lagrimas de amor.
Tu, toda mi inspiración,
bendita creación.

precioxa